Hoe het ooit begon
Ik vind het super leuk om mensen op hun gemak te stellen en een mooi portret van ze te schieten. De juiste kleding, een fijn lichtje en een ontspannen sfeer. De ultieme combinatie voor een geslaagd portret als je het mij vraagt. Ik ga dit vaker doen! Ik wil meer mensen helpen trots te zijn op zichzelf. Trots zijn op hoe je eruit ziet, trost zijn op wie je bent. Ik wil meer mensen helpen zichzelf te laten zien, met een foto. Dat is wat ik me realiseerde toen dit dit verhaal mijn onderneming werd:
2013, mijn vriend werkte bij een groot design agency en er waren portretten nodig van het volledige team. Het leek me, wat zal ik zeggen, matig interessant. Uh yes ik was bevooroordeeld, een betere formulering is: ik wist niet wat ik wilde. Mijn fotografie ging alle kanten op, van vriendinnen portretteren tot nachtelijke feestjes in beeld brengen. Ook maakte ik reportages voor reisbureaus van Oost-Europa tot Afrika.
Mensen portretteren zoals vroeger de schoolfotograaf dat deed? That’s not my cup of tea. Dacht ik! Totdat ik het deed…
Ik mocht pitchen om deze klus binnen te halen en ik nam het op tegen een fotograaf met ietwat meer werk op zijn naam. Hij werd regelmatig ingehuurd door dit bureau. En hij was ook nog bevriend met wat mensen die er werkten (ik hoor je denken, jij was toch ook de vriendin van.. uh ja dat klopt). Hoe ging ik het daar van winnen? Ik had überhaupt nog nooit gepitcht. Maar ik wist: deze laat ik niet schieten, deze is voor mij.
Ik had weinig tot geen kennis van studiofotografie en lichten. Maar niets gaat mij tegenhouden, ik haalde alles uit de kast. Of beter gezegd, een aantal slimme koppen om mij heen haalde ik uit de kast:
1. Mijn vriend leerde me hoe je het best kunt pitchen.
2. De fotograaf waar ik destijds zelf assisteerde, ging nu mij assisteren. Ik gaf hem een voorbeeld foto en vroeg hem de setup van dat licht na te maken.
3. Een dame die ik recentelijk in een speeltuin had ontmoet en beeldbewerker is, belde ik op en ik zei: “Samen gaan we deze pitch winnen! Jij kan mijn beelden naar een volgend niveau tillen.” We hadden een klik, en zij zat net even zonder een grote klus, dus ook zij ging ervoor.
Nog steeds had ik het idee dat ik zelf niks kon. Ik probeerde deze gedachte zo goed mogelijk weg te drukken en voor de klant te verbloemen. De skills die de mensen hadden die ik ging inhuren, had ik niet op dat moment. Het waren wellicht skills die ik later in mijn carrière zou gaan leren. Waar het op dat moment op de shoot vooral op aankwam, was mijn persoonlijkheid. Ik maakte lol, ik maakte grappen. Ik was geïnteresseerd in de persoon voor de camera. Ik creëerde een vertrouwde sfeer. Een sfeer waar het model naakt kon zijn. Niet echt naakt natuurlijk, maar zeg maar, je naakt voelen. Want zo kan het namelijk voelen als je niet vaak of zelfs nog nooit op deze manier voor de camera hebt gestaan.
En het werkte! Unaniem had de design agency voor mij (en mijn team) gekozen. Ik was over the moon!
Ik kon niet geloven dat ik dit voor elkaar had gebokst, but I did it! Een week na de pitch portretteerde ik het hele team (120 people). Als ik aan de shoot terugdenk zijn er twee gevoelens die bij me opkomen: Eén, ik was knetterzenuwachtig en twee, ik vind dit leuk! Ik vind dit fantastisch!
